Κίνημα με το λαό, ενάντια στα μονοπώλια, για ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, για διέξοδο και προοπτική προς όφελος του λαού.
Συναδέλφισσα, συνάδελφε,
Μπροστά στο Ενδιάμεσο Συνέδριο της ΠΟΕ-ΟΤΑ (2 & 3-12-2013), την ώρα του απολογισμού και προγραμματισμού δράσης νομίζουμε πως πρέπει να αναλογιστείς τα παρακάτω ζητήματα:
1. Γιατί το συνδικαλιστικό κίνημα σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, σε μια περίοδο καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και ολομέτωπης επίθεσης κυβέρνησης-πλουτοκρατίας-Ε.Ε. δεν κατάφερε να αντιτάξει μια ισχυρή αντίσταση, να εμποδίσει ή και να ματαιώσει μια σειρά αντιλαϊκά μέτρα που στην κυριολεξία έχουν σακατέψει τη ζωή μας; Τι και ποιος φταίει γι' αυτό;
- Θα το πούμε ευθέως. Το συνδικαλιστικό κίνημα βρέθηκε αφοπλισμένο και εγκλωβισμένο σε αυταπάτες, γιατί όλες οι συνδικαλιστικές δυνάμεις που βρίσκονται στην ηγεσία ΑΔΕΔΥ, ΓΣΕΕ, ΠΟΕ-ΟΤΑ και άλλων ομοσπονδιών στήριξαν όλα τα χρόνια τις πολιτικές πρακτικές και αντιλήψεις προσαρμογής της χώρας στις πολιτικές της Ε.Ε. και της ΟΝΕ. Σ' αυτή τη γραμμή εφησύχασης, αυταπατών και ψεύτικων ελπίδων εγκλώβισαν και το συνδικαλιστικό κίνημα και γι' αυτό δεν μπόρεσε να αντιδράσει αποτελεσματικά, δεν μπόρεσε να βγει στο προσκήνιο έγκαιρα, αποφασιστικά με ταξική γραμμή πάλης.
- Όλοι μαζί, ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, υιοθέτησαν τη μήτρα του κακού, τον ευρωμονόδρομο και την καπιταλιστική ανάπτυξη, υιοθέτησαν και έδωσαν πολιτική στήριξη στην στρατηγική της Ε.Ε. για την απελευθέρωση της αγοράς εργασίας, της ανταγωνιστικότητας, δηλαδή στη στρατηγική που φέρνει τα αντιλαϊκά μέτρα, τα μνημόνια, τις ιδιωτικοποιήσεις και τις απολύσεις, μέτρα που δρομολογήθηκαν πολύ πριν από την κρίση, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στις άλλες καπιταλιστικές χώρες. Τα μνημόνια είναι οι συνέπειες κι όχι η αιτία της κρίσης. Η κρίση έφερε τα μνημόνια κι όχι τα μνημόνια την κρίση. Τα μνημόνια είναι η πολιτική προστασίας των συμφερόντων του κεφαλαίου σε βάρος όλων των εργαζομένων.
Οι ιδιωτικοποιήσεις δεν βρίσκονται μόνο στις πολιτικές προτάσεις του Φούχτελ και της Μέρκελ, δεν αποτελούν σύμπτωμα μόνο της νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Αποτελούν στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου και της Ε.Ε.
Αυτός ο προσανατολισμός ΑΔΕΔΥ, ΓΣΕΕ, ΠΟΕ-ΟΤΑ και άλλων Ομοσπονδιών, αυτό το ρεφορμιστικό περιεχόμενο πάλης αφόπλισε το συνδικαλιστικό κίνημα. Οι ηγεσίες τους έχουν ιστορικές ευθύνες. Το κίνημα βρέθηκε απροετοίμαστο και οι αγώνες μας δεν μπόρεσαν να γίνουν αποτελεσματικοί. Και με την Ε.Ε. και με τα λαϊκά δικαιώματα, και με την καπιταλιστική ανάπτυξη και με τα λαϊκά συμφέροντα δεν γίνεται!
- Παράγοντας που εγκλώβισε και αφόπλισε το κίνημα είναι και η στάση που κράτησε η ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος απέναντι στην κρίση. Συσκότισε το χαρακτήρα και τις αιτίες της κρίσης, μιλούσε για χρηματοπιστωτική κρίση, για "golden boys", για καζινοκαπιταλισμό, για λαμόγια, κλέφτες, κακοδιαχείριση και ανικανότητα, που έφεραν την κρίση. Αυτά έλεγε και η πλειοψηφία της ΠΟΕ-ΟΤΑ για την κρίση (Συνέδριο στα Χανιά το 2009). Χειροκρότησε τον ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ και έλεγε ότι είναι «επιτακτική ανάγκη» η προώθησή του. Έκρυβε ότι ο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ είναι αναγκαία προσαρμογή για το κεφάλαιο για να βγει από την κρίση.
2. Η πλειοψηφική ηγεσία της ΠΟΕ-ΟΤΑ έκανε μέτωπο - συμμαχία με τους Δημάρχους. Συσκότισε το ρόλο τους, ότι η Τοπική Διοίκηση αποτελεί κρατικό μηχανισμό προώθησης και υλοποίησης της ευρωενωσιακής πολιτικής, υποταγμένο πλήρως στους στόχους των αλλεπάλληλων μνημονίων.
3. Η ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος διαίρεσε αντί να ενώσει τους εργαζόμενους. Στην ΠΟΕ-ΟΤΑ διαχρονικά και όλοι μαζί, ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ (ΣΥΡΙΖΑ) - ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ (ΑΝΤΑΡΣΥΑ), απέκλεισαν συνέδρους και καρατόμησαν σωματεία που έδωσαν δικαίωμα ψήφου στους συμβασιούχους. Προχώρησαν σε αποκλεισμό του πιο μαχητικού κομματιού του κλάδου. Έβγαλαν διοίκηση με νόθους συσχετισμούς.
Υιοθέτησαν την κυβερνητική πολιτική, που έλεγε ότι οι συμβασιούχοι δεν είναι μισθωτοί, δεν έχουν τα ίδια συμφέροντα με τους μόνιμους, μίλαγαν για πάγιες και διαρκείς ανάγκες.
4. Η πλειοψηφική ηγεσία της ΠΟΕ-ΟΤΑ καλλιέργησε το συντεχνιασμό, την επιδοματική λογική, την αποδοχή των πλαστών υπερωριών, τις συμφωνίες κάτω από το τραπέζι. Κινήθηκε στη γραμμή του εκφυλισμού του κινήματος και των αγώνων. Εξήγγειλε απεργίες και δεν έκανε τίποτα για την επιτυχία τους. Οι δυνάμεις της αρνιόντουσαν να συγκαλέσουν ΓΣ, να οργανώσουν μαζικά τις απεργίες. Χρόνια τώρα σε συνδιαλλαγή με τους Δημάρχους σε αρκετούς χώρους συναινούσαν να πληρώνεται το μεροκάματο της απεργίας. Με δελτία τύπου εξήγγειλαν απεργίες το βράδυ για να γίνουν το πρωί, απεργίες που αιφνιδίαζαν όχι την κυβέρνηση, αλλά τους εργαζόμενους.
5. Προχθές στο συνέδριο της ΑΔΕΔΥ οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ, από το χώρο των ΟΤΑ εμφανίστηκαν με άλλο μανδύα. Προσπάθησαν να αποτινάξουν τις ευθύνες τους και το παρελθόν τους, να εμφανιστούν ως αναμορφωτές του συνδικαλιστικού κινήματος μέσα από το νέο συνδικαλιστικό σχήμα που έφτιαξαν, αυτό της «Δημοσιοϋπαλληλικής Ανατροπής».
- Αυτοί που απέκλεισαν από το συνέδριο της ΠΟΕ-ΟΤΑ 21 σωματεία, επειδή έκαναν το αυτονόητο, δηλαδή έδωσαν δικαίωμα ψήφου στους συμβασιούχους.
- Αυτοί που είναι πλέον οι μόνιμοι συνδαιτυμόνες των Δημάρχων και του Υπουργού Εσωτερικών, που συμφώνησαν με την διαδημοτική - ενδοδημοτική κινητικότητα και με την «αυτοαξιολόγηση» των δημάρχων, δηλαδή με τη διαθεσιμότητα και τις απολύσεις των εργαζομένων στους ΟΤΑ.
Μπορεί πράγματι αυτή η παράταξη ή όποια άλλη παράταξη με την αλλαγή τίτλου και ονομασίας να αναγορευτεί σε δύναμη ανατροπής;
Μπορεί κάποιος στα σοβαρά να τους εμπιστευτεί σαν δύναμη ανασύνταξης του κινήματος;
Πρόκειται για διεργασίες αναμόρφωσης του συνδικαλιστικού κινήματος που εντάσσονται στη γενικότερη αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού και στόχο έχουν να εγκλωβίσουν δυνάμεις και συνειδήσεις, να εμποδίσουν τη ριζοσπαστικοποίηση και την ενδυνάμωση του ταξικού προσανατολισμού του κινήματος.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Για να έχουν αποτελέσματα οι αγώνες μας, για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες μας και να λυθούν τα προβλήματά μας χρειάζεται να ενωθούμε, να συσπειρωθούμε όλοι οι εργαζόμενοι, σε ένα κίνημα με ταξικό προσανατολισμό, γραμμή σύγκρουσης με την Ε.Ε. και τα μεγάλα συμφέροντα, με στόχο και προοπτική τις ριζικές αλλαγές σε επίπεδο οικονομίας κι εξουσίας προς όφελος του λαού.
Το πρόβλημα της σταθερής και μόνιμης δουλειάς για όλους, η αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Υγεία, Παιδεία, το πρόβλημα της κοινωνικής ασφάλισης για όλους και τα λαϊκά προβλήματα γενικότερα δεν μπορούν να λυθούν στο πλαίσιο της Ε.Ε. και της κυρίαρχης πολιτικής.
Όσο η διέξοδος από την κρίση και η ανάπτυξη θα στηρίζεται στην ανάκαμψη της κερδοφορίας του κεφαλαίου, οι πλούσιοι θα γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Θα γιγαντώνονται η ανεργία και οι ιδιωτικοποιήσεις, θα θεριεύει η φτώχεια κι η εξαθλίωση. Όσο θα είμαστε μέσα στην Ε.Ε. ο λαός δεν πρόκειται να δει άσπρη μέρα, δεν πρόκειται να απαλλαγεί από τα βάσανά του. Τεράστιες ευθύνες έχουν και αυτοί (ΑΝΤΑΡΣΥΑ) που σπέρνουν αυταπάτες και εγκλωβίζουν το κίνημα, όταν λένε ότι μια κυβέρνηση της αριστεράς με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να θίξει την εξουσία των μονοπωλίων, αλλά με έξοδο από την ευρωζώνη (ευρώ) θα λύσει τα προβλήματα. Και μόνο το γεγονός ότι μια τέτοια προοπτική δεν την απορρίπτουν ακόμα και τμήματα της αστικής τάξης ... λέει πολλά!
Δεν κάνουμε βήμα πίσω από τις ανάγκες των εργαζομένων. Κάνουμε καθαρό, πως δεν πρόκειται να βάλουμε πλάτη σε καμιά κυβέρνηση, σε κανένα μείγμα διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης, που θα φορτώνει τα βάρη στις πλάτες του λαού. Θα κάνουμε ότι μπορούμε κι ότι περνάει από το χέρι μας, θα δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό στον αγώνα, για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες των εργαζομένων, των ανθρώπων της δουλειάς και του μεροκάματου.
Στη βάση αυτή προχωράμε με ενότητα όλων των εργαζομένων, μονίμων και συμβασιούχων, συμμαχία και κοινό αγώνα με όλα τα λαϊκά στρώματα. Στη βάση αυτή κίνημα κι αγώνας για μια καλύτερη ζωή για μας και τα παιδιά μας, για ένα καλύτερο αύριο σε συνθήκες φιλολαϊκής ανάπτυξης, όπου ο ίδιος ο λαός θα διαφεντεύει τις τύχες του.
Κίνημα που θα υπερασπίζεται τα δικαιώματα των Δημοσίων Υπαλλήλων απέναντι στην κυβέρνηση, το αυταρχικό αστικό κράτος, την Ε.Ε. Κίνημα πολιτικοποιημένο που στόχο θα έχει την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, την ανάπτυξη σε όφελος του λαού, τη διέξοδο από την κρίση προς όφελος του λαού, τη φιλολαϊκή ανάπτυξη, με αποδέσμευση από την Ε.Ε., μονομερή διαγραφή του χρέους και κοινωνικοποίηση όλων των μονοπωλίων.
Αυτή είναι η μόνη ελπιδοφόρα προοπτική για το λαό, ώστε να ικανοποιηθούν οι ανάγκες του και να γίνει κυρίαρχος του πλούτου που παράγει.
Στις σημερινές συνθήκες και έχοντας έναν τέτοιο προσανατολισμό, αξιοποιούμε κάθε αγώνα, κάθε δυνατότητα, ώστε να εμποδίσουμε την αντιλαϊκή επίθεση, να αποσπάσουμε όποιες κι όσες κατακτήσεις μπορούμε.
Στην κατεύθυνση αυτή οργανώνουμε την πάλη και διεκδικούμε:
- Καμία διαθεσιμότητα – καμία απόλυση. Επαναπρόσληψη όλων των απολυμένων.
- Μέτρα προστασίας όλων των ανέργων και αυτών που είναι σε διαθεσιμότητα. Σταθερή, μόνιμη δουλειά για όλους.
- Αυξήσεις κι όχι μειώσεις στους μισθούς. Αγώνας για την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, με αυξήσεις και διασφάλιση των όρων εργασίας.
- Καμία ιδιωτικοποίηση, καμία εκχώρηση δημόσιων, κοινωνικών υπηρεσιών και οργανισμών στους επιχειρηματικούς ομίλους. Έξω οι ΜΚΟ από τους Δήμους. ΟΧΙ στις ΚΟΙΝΣΕΠ και τα ΣΔΙΤ.
- Πλήρη κάλυψη των κοινωνικών – λαϊκών αναγκών (βρεφονηπιακοί σταθμοί, Βοήθεια στο Σπίτι, αθλητισμός, πολιτισμός κ.α.), χωρίς ανταποδοτικά τέλη και παράβολα.
- Δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση για όλους. Όχι στο βούλιαγμα των Ασφαλιστικών Ταμείων, στη νέα προκλητική μείωση των εργοδοτικών εισφορών, στην κατάργηση των Επικουρικών Ταμείων, στη νέα μείωση των συντάξεων και στο ΕΦΑΠΑΞ. Αύξηση των εργοδοτικών εισφορών και επιστροφή των λεηλατημένων από τα αποθεματικά των Ταμείων.
- Κανένας πλειστηριασμός στη λαϊκή κατοικία.
- Όχι στη φοροληστεία και σε όλα τα χαράτσια.
- Να φορολογηθεί στο 45% το μεγάλο κεφάλαιο.
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΣΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ
ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
ΛΕΥΤΕΡΟΣ ΛΑΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΣ
ΠΟΥ ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ ΣΤΟΝ ΠΛΟΥΤΟ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΕΙ
