ΔΗΜΟΣΙΟΫΠΑΛΛΗΛΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ
(Δ.Α.Σ.)
ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ της Δ.Α.Σ. στην ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ της ΑΔΕΔΥ
«ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΕΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟ 35o ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΑΔΕΔΥ»
Συνάδελφοι-Συναδέλφισσες
1. Ο πόλεμος που μας έχουν κηρύξει κυβέρνηση, αστικό κράτος, πλουτοκρατία, Ε.Ε. συνεχίζεται με αμείωτη ένταση. Χιλιάδες συνάδελφοί μας ήδη απολύθηκαν, πολλοί βρίσκονται σε διαθεσιμότητα, ενώ σχεδιάζονται άλλες 15 χιλιάδες απολύσεις το 2014. Οι μισθοί έχουν περικοπεί μέχρι και 40%, οι συντάξεις πετσοκόπηκαν, τα ασφαλιστικά ταμεία οδηγούνται σε χρεοκοπία, αφού με την παραπέρα μείωση των εργοδοτικών εισφορών κατά 3,9% διευρύνεται η τρύπα στα ταμεία κατά 1 δις ευρώ. Υγεία, Παιδεία και Πρόνοια έχουν γίνει ακριβό εμπόρευμα. Νοσοκομεία χωρίς γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό, ασθενείς χωρίς συνταγογράφηση και φάρμακα, σχολικές επιτροπές χωρίς χρήματα, σχολεία χωρίς εκπαιδευτικούς και θέρμανση. Χαράτσια και φοροληστεία φτωχοποιούν παραπέρα το λαό, ενώ η θηλιά των δανείων σφίγγει κι άλλο για χιλιάδες οικογένειες, που κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους από τους πλειστηριασμούς. Αυτή η πολιτική που ασκείται προς όφελος των επιχειρηματικών ομίλων είναι η ίδια που διαλύει δημόσιες κοινωνικές υπηρεσίες, που υποβαθμίζει συνολικά την παροχή κοινωνικών υπηρεσιών στα λαϊκά στρώματα. Απέναντι σε αυτή την κατάσταση η συνδικαλιστική ηγεσία της ΑΔΕΔΥ βρέθηκε μακριά από τα προβλήματα και τις ανάγκες των Δημοσίων Υπαλλήλων. Δεν οργάνωσε, αλλά αποδιοργάνωσε τους αγώνες των εργαζομένων.
2. Με φόντο αυτές τις εξελίξεις πραγματοποιήθηκε το 35ο συνέδριο της ΑΔΕΔΥ στις 27-29 Νοέμβρη.
Το συνέδριο και οι διαδικασίες του επιβεβαίωσαν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο πως η συνομοσπονδία που λέγεται ΑΔΕΔΥ δεν έχει να κάνει με αυτό που λέμε συνδικάτο, αλλά είναι ένας μηχανισμός που συνδιαλέγεται με το κράτος, που υπηρετεί τις πολιτικές της εκάστοτε κυβέρνησης, μια γραφειοκρατική κάστα, την οποία πρέπει να ξεπετάξουν από το σβέρκο τους όσο το δυνατό γρηγορότερα οι εργαζόμενοι.
3. Αυτή η εκφυλιστική κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα δεν ήρθε από το πουθενά κι ούτε μας ξάφνιασε. Είναι προϊόν και φυσικό επακόλουθο της γραμμής του συμβιβασμού που ακολούθησε όλα αυτά τα χρόνια η συνδικαλιστική ηγεσία της ΑΔΕΔΥ (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ).
Όλοι μαζί, ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, υιοθέτησαν και έδωσαν πολιτική στήριξη στην στρατηγική της Ε.Ε. για την απελευθέρωση της αγοράς εργασίας, της ανταγωνιστικότητας.
Αυτή η στρατηγική της Ε.Ε. και του κεφαλαίου είναι που φέρνει τα αντιλαϊκά μέτρα, τα μνημόνια και τις απολύσεις, μέτρα που δρομολογήθηκαν πολύ πριν από την κρίση, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στις άλλες καπιταλιστικές χώρες. Τα μνημόνια είναι οι συνέπειες κι όχι η αιτία της κρίσης. Η κρίση έφερε τα μνημόνια κι όχι τα μνημόνια την κρίση. Τα μνημόνια είναι η πολιτική προστασίας των συμφερόντων του κεφαλαίου σε βάρος όλων των εργαζομένων.
Εδώ βρίσκεται η ουσία της κρίσης του συνδικαλιστικού κινήματος, της ιδεολογικής, πολιτικής και οργανωτικής του υποχώρησης κι εδώ βρίσκονται οι διαχρονικές και ιστορικές ευθύνες της πλειοψηφικής ηγεσίας της ΑΔΕΔΥ.
Και με την Ε.Ε. και με τα λαϊκά δικαιώματα, και με την καπιταλιστική ανάπτυξη και με τα λαϊκά συμφέροντα δεν γίνεται!
4. Στο 35ο συνέδριο δεν είχαμε ανατροπές και δεν ανατράπηκε ο αρνητικός συσχετισμός δύναμης, όπως ισχυρίζονται οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της «Δημοσιοϋπαλληλικής Ανατροπής». Από το 35ο συνέδριο δεν προέκυψε «η ΑΔΕΔΥ της ανατροπής», όπως ισχυρίζονται. Στην Ε.Ε. της ΑΔΕΔΥ η ΠΑΣΚΕ ήρθε πρώτη δύναμη κι εξέλεξε 4 αντιπροσώπους, η ΔΑΚΕ 4, η Αυτόνομη Παρέμβαση 3, η ΔΑΣ 2, οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ 2 και η «Δημοσιοϋπαλληλική Ανατροπή» 2.
Η νέα συνδικαλιστική παράταξη που εμφανίστηκε («Δημοσιοϋπαλληλική Ανατροπή») αποτελείται κατά κύριο λόγο από στελέχη της ΠΑΣΚΕ ΠΟΕ-ΟΤΑ και έχει δώσει διαχρονικά τα διαπιστευτήριά της στη στήριξη των πολιτικών επιλογών της κάθε κυβέρνησης. Στήριξε τον Καλλικράτη, την ενδοδημοτική κινητικότητα, δηλαδή τις απολύσεις στο χώρο των ΟΤΑ, απέκλεισε σωματεία επειδή έδωσαν δικαίωμα ψήφου στους συμβασιούχους, ενώ αποτελεί το μόνιμο κοινωνικό εταίρο των Δημάρχων και του Υπουργείου Εσωτερικών.
Συνεπώς, η παράταξη αυτή δεν συνιστά ούτε δύναμη ανατροπής, ούτε δύναμη ανασύνταξης του κινήματος. Το γεγονός ότι οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ βαφτίζουν αυτή τη δύναμη σαν δύναμη ανατροπής δείχνει το τι συμμαχίες και τι κίνημα θέλουν.
Και μόνο το γεγονός ότι ο κυβερνητικός συνδικαλισμός έχει τη συναίνεση εκείνων των συνδικαλιστικών δυνάμεων, που στηρίζουν τον ευρωμονόδρομο, τη στρατηγική της ανταγωνιστικότητας, της απελευθέρωσης της αγοράς εργασίας και της υγιούς επιχειρηματικότητας, είναι ικανό από μόνο του να αποδείξει ότι στον προσανατολισμό της ΑΔΕΔΥ τίποτα δεν αλλάζει και πως το κίνημα θα βρεθεί μπροστά σε νέες παγίδες και αυταπάτες, σε νέες περιπέτειες και δυσκολότερα μονοπάτια.
Συνεπώς, η ενότητα όλων των λεγόμενων αντιμνημονιακών δυνάμεων, η εκλογή αντιμνημονιακού προεδρείου είναι παγίδα, είναι μια θολή, αταξική γραμμή συσπείρωσης, που μόνο πίσω μπορεί να πάει το κίνημα.
5. Δεν αποδεχόμαστε αυτή την κατάσταση και δεν τη νομιμοποιούμε.
Δεν συμμετέχουμε στο προεδρείο της ΑΔΕΔΥ. Διαχωρίζουμε πλήρως τη στάση μας με αυτή την κατάσταση και με αυτές τις συνδικαλιστικές ηγεσίες. Η μάχη της καρέκλας ποτέ δεν μας αφορούσε. Στόχος μας είναι να βάλουμε τέρμα στον εκφυλισμό του συνδικαλιστικού κινήματος. Με ενότητα κι αγώνα, με δράση από τα κάτω, στα πρωτοβάθμια σωματεία, σε κάθε υπηρεσία, σε κάθε τόπο δουλειάς, μαζί με κάθε συνάδελφο που θέλει ν’ αλλάξουν τα πράγματα στο συνδικαλιστικό κίνημα, θα κάνουμε ό, τι μπορούμε για:
- Το συνέδριο άρχιζε στις 10:00 π.μ. και οι κάρτες των αντιπροσώπων που έπρεπε από τα πριν να έχουν δοθεί, δόθηκαν με καθυστέρηση έξι ωρών (!!!) κι έτσι η πρώτη μέρα πήγε στο βρόντο.
- Η δεύτερη μέρα του συνεδρίου σκόπιμα εξαντλήθηκε με τη νομιμοποίηση των αντιπροσώπων κάποιων Ομοσπονδιών, διαδικασία που έπρεπε τυπικά να έχει αντιμετωπιστεί από την επιτροπή πιστοποίησης πολύ πριν από το συνέδριο.
- ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ με παρανομίες και παρατυπίες αλλοίωσαν τους συσχετισμούς δύναμης, νομιμοποίησαν την Ομοσπονδία Εργαζομένων στο Υπουργείο Άμυνας (ΠΟΕ-ΥΕΘΑ), μία Ομοσπονδία που αποδεδειγμένα έγιναν δεκάδες διπλοψηφίες, που τα πρωτοβάθμια σωματεία της δεν έχουν κάνει αρχαιρεσίες εδώ και πέντε χρόνια. ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ έφτασαν στο σημείο να ψηφίσουν στο συνέδριο να είναι μέλη των συνδικάτων και της ΑΔΕΔΥ οι ΚΥΠατζήδες και οι Ασφαλίτες και την ίδια στιγμή καταψήφισαν την πρόταση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, να είναι ισότιμα μέλη των σωματείων οι… συμβασιούχοι!. Μάλιστα, όταν το συνέδριο κλήθηκε να πάρει απόφαση για το δικαίωμα αυτό των συμβασιούχων, ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ, «Δημοσιοϋπαλληλική Ανατροπή» (ΠΑΣΚΕ-ΟΤΑ) αποχώρησαν από το συνέδριο! Έφτασαν στο σημείο να ζητούν να ανοίξουν οι κάλπες μισή ώρα μετά την υπογραφή του πρακτικού των αρχαιρεσιών από τους δικαστικούς αντιπροσώπους επειδή κάποιοι αντιπρόσωποί τους … ξέχασαν να ψηφίσουν. Όλα αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα να ζήσουμε μία εκφυλιστική κατάσταση, να μη γίνει συζήτηση, να μη γίνει συνέδριο.
Το συνέδριο και οι διαδικασίες του επιβεβαίωσαν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο πως η συνομοσπονδία που λέγεται ΑΔΕΔΥ δεν έχει να κάνει με αυτό που λέμε συνδικάτο, αλλά είναι ένας μηχανισμός που συνδιαλέγεται με το κράτος, που υπηρετεί τις πολιτικές της εκάστοτε κυβέρνησης, μια γραφειοκρατική κάστα, την οποία πρέπει να ξεπετάξουν από το σβέρκο τους όσο το δυνατό γρηγορότερα οι εργαζόμενοι.
3. Αυτή η εκφυλιστική κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα δεν ήρθε από το πουθενά κι ούτε μας ξάφνιασε. Είναι προϊόν και φυσικό επακόλουθο της γραμμής του συμβιβασμού που ακολούθησε όλα αυτά τα χρόνια η συνδικαλιστική ηγεσία της ΑΔΕΔΥ (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ).
Όλοι μαζί, ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, υιοθέτησαν και έδωσαν πολιτική στήριξη στην στρατηγική της Ε.Ε. για την απελευθέρωση της αγοράς εργασίας, της ανταγωνιστικότητας.
Αυτή η στρατηγική της Ε.Ε. και του κεφαλαίου είναι που φέρνει τα αντιλαϊκά μέτρα, τα μνημόνια και τις απολύσεις, μέτρα που δρομολογήθηκαν πολύ πριν από την κρίση, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στις άλλες καπιταλιστικές χώρες. Τα μνημόνια είναι οι συνέπειες κι όχι η αιτία της κρίσης. Η κρίση έφερε τα μνημόνια κι όχι τα μνημόνια την κρίση. Τα μνημόνια είναι η πολιτική προστασίας των συμφερόντων του κεφαλαίου σε βάρος όλων των εργαζομένων.
Αυτός ο προσανατολισμός της ΑΔΕΔΥ, αυτή η γραμμή πάλης, είναι που αφόπλισε το συνδικαλιστικό κίνημα. Γι’ αυτό το κίνημα βρέθηκε απροετοίμαστο και οι αγώνες μας δεν μπόρεσαν να γίνουν αποτελεσματικοί.Χρόνια τώρα λοιπόν, με προμετωπίδα την Ε.Ε. και την ΟΝΕ, χαντάκωσαν τα συμφέροντα των εργαζομένων και το κίνημα. Καλλιεργούσαν αυταπάτες για φιλολαϊκές λύσεις, μέσα στο στόμα του λύκου, μέσα στην Ε.Ε., παλεύοντας επί της ουσίας να διορθώσουν την Ε.Ε. και τον καπιταλισμό.
Εδώ βρίσκεται η ουσία της κρίσης του συνδικαλιστικού κινήματος, της ιδεολογικής, πολιτικής και οργανωτικής του υποχώρησης κι εδώ βρίσκονται οι διαχρονικές και ιστορικές ευθύνες της πλειοψηφικής ηγεσίας της ΑΔΕΔΥ.
Και με την Ε.Ε. και με τα λαϊκά δικαιώματα, και με την καπιταλιστική ανάπτυξη και με τα λαϊκά συμφέροντα δεν γίνεται!
4. Στο 35ο συνέδριο δεν είχαμε ανατροπές και δεν ανατράπηκε ο αρνητικός συσχετισμός δύναμης, όπως ισχυρίζονται οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της «Δημοσιοϋπαλληλικής Ανατροπής». Από το 35ο συνέδριο δεν προέκυψε «η ΑΔΕΔΥ της ανατροπής», όπως ισχυρίζονται. Στην Ε.Ε. της ΑΔΕΔΥ η ΠΑΣΚΕ ήρθε πρώτη δύναμη κι εξέλεξε 4 αντιπροσώπους, η ΔΑΚΕ 4, η Αυτόνομη Παρέμβαση 3, η ΔΑΣ 2, οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ 2 και η «Δημοσιοϋπαλληλική Ανατροπή» 2.
Η νέα συνδικαλιστική παράταξη που εμφανίστηκε («Δημοσιοϋπαλληλική Ανατροπή») αποτελείται κατά κύριο λόγο από στελέχη της ΠΑΣΚΕ ΠΟΕ-ΟΤΑ και έχει δώσει διαχρονικά τα διαπιστευτήριά της στη στήριξη των πολιτικών επιλογών της κάθε κυβέρνησης. Στήριξε τον Καλλικράτη, την ενδοδημοτική κινητικότητα, δηλαδή τις απολύσεις στο χώρο των ΟΤΑ, απέκλεισε σωματεία επειδή έδωσαν δικαίωμα ψήφου στους συμβασιούχους, ενώ αποτελεί το μόνιμο κοινωνικό εταίρο των Δημάρχων και του Υπουργείου Εσωτερικών.
Συνεπώς, η παράταξη αυτή δεν συνιστά ούτε δύναμη ανατροπής, ούτε δύναμη ανασύνταξης του κινήματος. Το γεγονός ότι οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ βαφτίζουν αυτή τη δύναμη σαν δύναμη ανατροπής δείχνει το τι συμμαχίες και τι κίνημα θέλουν.
Και μόνο το γεγονός ότι ο κυβερνητικός συνδικαλισμός έχει τη συναίνεση εκείνων των συνδικαλιστικών δυνάμεων, που στηρίζουν τον ευρωμονόδρομο, τη στρατηγική της ανταγωνιστικότητας, της απελευθέρωσης της αγοράς εργασίας και της υγιούς επιχειρηματικότητας, είναι ικανό από μόνο του να αποδείξει ότι στον προσανατολισμό της ΑΔΕΔΥ τίποτα δεν αλλάζει και πως το κίνημα θα βρεθεί μπροστά σε νέες παγίδες και αυταπάτες, σε νέες περιπέτειες και δυσκολότερα μονοπάτια.
Συνεπώς, η ενότητα όλων των λεγόμενων αντιμνημονιακών δυνάμεων, η εκλογή αντιμνημονιακού προεδρείου είναι παγίδα, είναι μια θολή, αταξική γραμμή συσπείρωσης, που μόνο πίσω μπορεί να πάει το κίνημα.
5. Δεν αποδεχόμαστε αυτή την κατάσταση και δεν τη νομιμοποιούμε.
Δεν συμμετέχουμε στο προεδρείο της ΑΔΕΔΥ. Διαχωρίζουμε πλήρως τη στάση μας με αυτή την κατάσταση και με αυτές τις συνδικαλιστικές ηγεσίες. Η μάχη της καρέκλας ποτέ δεν μας αφορούσε. Στόχος μας είναι να βάλουμε τέρμα στον εκφυλισμό του συνδικαλιστικού κινήματος. Με ενότητα κι αγώνα, με δράση από τα κάτω, στα πρωτοβάθμια σωματεία, σε κάθε υπηρεσία, σε κάθε τόπο δουλειάς, μαζί με κάθε συνάδελφο που θέλει ν’ αλλάξουν τα πράγματα στο συνδικαλιστικό κίνημα, θα κάνουμε ό, τι μπορούμε για:
- την ανασύνταξη του συνδικαλιστικού κινήματος και την απαλλαγή του από το βρόγχο αυτών των συνδικαλιστικών ηγεσιών,
- την ενίσχυση του ταξικού προσανατολισμού των αγώνων,
- την αλλαγή των συσχετισμών δύναμης στο συνδικαλιστικό κίνημα
- τον κοινό αγώνα όλων των εργαζομένων, για τη λαϊκή αντεπίθεση και την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής
Αθήνα, 10 Δεκέμβρη 2013
