Για τα 15 χρόνια ζωής και δράσης του ΠΑΜΕ, το περιεχόμενο της ανασύνταξης του κινήματος, το ρόλο των άλλων συνδικαλιστικών δυνάμεων και τις προετοιμασίες για την απεργία της Πρωτομαγιάς, ο «Ριζοσπάστης» συζητάει με τον Παναγιώτη Ηλιόπουλο, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ.
***
-- Στην ανακοίνωση της Εκτελεστικής Γραμματείας για τα 15χρονα του ΠΑΜΕ, σημειώνεται μεταξύ άλλων: «Τα βήματα που έχουν καταγραφεί στη σύντομη δράση του ΠΑΜΕ από το 1999 έως σήμερα, αποτελούν τη βάση για τη συνέχεια». Υπάρχουν στοιχεία που να πιστοποιούν την άνοδο της επιρροής του ΠΑΜΕ;***
-- Στοιχεία που δείχνουν την άνοδο της επιρροής του ΠΑΜΕ υπάρχουν πολλά. Ορισμένα έχουν δημοσιευτεί και στο «Ριζοσπάστη». Το πιο πρόσφατο είναι οι πάνω από 3.200 υπογραφές που συγκεντρώθηκαν στο κείμενο στήριξης του ΠΑΜΕ, από εκλεγμένους συνδικαλιστές σε όλη τη χώρα.
Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ έχουν εδραιωθεί από θέσεις πλειοψηφίας σε αρκετές Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα, σε εκατοντάδες σωματεία. Σε άλλες πρωτοβάθμιες και δευτεροβάθμιες οργανώσεις, οι θέσεις του έχουν δυναμώσει, έστω και αν παραμένει μειοψηφία στα συνδικαλιστικά όργανα. Αυτό αφορά κλάδους όπως το Μέταλλο, τον Επισιτισμό - Τουρισμό, το Εμπόριο και ιδιωτικούς υπάλληλους. Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ έχουν διπλασιαστεί σε σχέση με το 1999 και στο χώρο του Δημοσίου.
Το ΠΑΜΕ το γέννησε πριν 15 χρόνια η ανάγκη να μπει φρένο στην πορεία εκφυλισμού και ενσωμάτωσης του συνδικαλιστικού κινήματος στα συμφέροντα του κεφαλαίου. Αντιτάχθηκε σθεναρά στο ιδεολόγημα του «κοινωνικού εταιρισμού», στη θεωρία ότι μπορεί να κάθονται στο ίδιο τραπέζι οι εκπρόσωποι των μονοπωλίων και των εργατών και «ειρηνικά», στο όνομα της «κοινωνικής συνοχής», να βρίσκουν από κοινού λύσεις. Ο μακαρίτης ο Λάσκαρης θέλησε να καταργήσει την ταξική πάλη με τη βία του νόμου 330/1976, οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ με τους «κοινωνικούς διαλόγους».
Το ΠΑΜΕ βοήθησε στον ταξικό προσανατολισμό των σωματείων, συνέβαλε αποφασιστικά στην οργάνωση αγώνων, απεργιών. Ποιος μπορεί να αρνηθεί το ρόλο του στις απεργίες για το Ασφαλιστικό το 2001, με το «σχέδιο Γιαννίτση»; Το Δεκέμβρη του 2009, κήρυξε απεργία, προειδοποιώντας για τη λαίλαπα που έρχεται. Ο ρόλος του ήταν και είναι μεγάλος στα δύσκολα χρόνια της κρίσης και τους αγώνες απέναντι στη λυσσαλέα επίθεση του κεφαλαίου.
Έδωσε κουράγιο, δύναμη, καθυστέρησε με τη δράση του μέτρα. Ήταν παρόν σε κάθε εργατική μάχη, ανέδειξε τη σημασία της ταξικής - εργατικής αλληλεγγύης. Η μεγαλύτερη απεργία των τελευταίων 10ετιών στη χώρα μας, ο ηρωικός αγώνας των εργατών της «Χαλυβουργίας Ελλάδος», στηρίχθηκε από τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ. Δεν είναι επίσης μικρός ο ρόλος του στην αντιμετώπιση των ρατσιστικών απόψεων, του φασιστικού δηλητηρίου που χύνει η ναζιστική οργάνωση της Χρυσής Αυγής.
Στα 15 χρόνια της δράσης του, γαλούχησε εκατοντάδες συνδικαλιστικά στελέχη με τις αρχές της ταξικής πάλης, του ανειρήνευτου αγώνα ενάντια στην εκμετάλλευση του κεφαλαίου. Δεν είναι λίγα τα στελέχη του ΠΑΜΕ που έχασαν τη δουλειά τους γιατί τέθηκαν επικεφαλής σε αγώνες απέναντι στην εργοδοσία.
Στις δύσκολες μέρες της κρίσης και της επίθεσης του κεφαλαίου, σε μια εποχή που η σαπίλα του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού ξεχειλίζει από παντού, σε μια περίοδο που νέες αυταπάτες έρχονται να θολώσουν και να μπερδέψουν τα μυαλά των εργατών, είναι σημαντικό που το ΠΑΜΕ όχι μόνο διατηρεί, αλλά και αυξάνει τις δυνάμεις του στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Φυσικά, δεν έχουμε αυταπάτες. Ο πόλεμος για το ποια γραμμή θα επικρατήσει στο κίνημα οξύνεται: Η γραμμή της ταξικής πάλης ή του συμβιβασμού και της ταξικής συμφιλίωσης με το κεφάλαιο; Οι βάσεις έχουν μπει. Έχουμε την πείρα και τις δυνάμεις να δώσουμε με επιτυχία τις μάχες που είναι μπροστά μας.
-- Στην ίδια ανακοίνωση, γράφεται ότι «η ανασύνταξη και η ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος δεν αποτελούν σύνθημα, δεν μπορούν να εγκλωβιστούν σε παιχνίδια κυβερνητικών εναλλαγών». Σε ποιες δυνάμεις αναφέρεστε και τι περιεχόμενο δίνει στην ανασύνταξη του κινήματος το ΠΑΜΕ;
-- Εμείς ξεκινάμε από το εξής: Υπάρχουν οι δυνατότητες στην εποχή μας, υπάρχει ο πλούτος για να ζήσουν οι εργαζόμενοι καλύτερα, να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες τους. Δεν συμβιβαζόμαστε με τη λογική των «δυνατοτήτων της οικονομίας», της «ανταγωνιστικότητας». Τα παιδιά μας δε θα ζήσουν την κόλαση στην οποία μας οδηγούν οι καπιταλιστές και η ανάκαμψη της κερδοφορίας τους. Υπάρχει εναλλακτική λύση και προοπτική, υπάρχει άλλος δρόμος ανάπτυξης, όπου κριτήριο θα είναι η ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.
Στα 15 χρόνια της δράσης του, γαλούχησε εκατοντάδες συνδικαλιστικά στελέχη με τις αρχές της ταξικής πάλης, του ανειρήνευτου αγώνα ενάντια στην εκμετάλλευση του κεφαλαίου. Δεν είναι λίγα τα στελέχη του ΠΑΜΕ που έχασαν τη δουλειά τους γιατί τέθηκαν επικεφαλής σε αγώνες απέναντι στην εργοδοσία.
Στις δύσκολες μέρες της κρίσης και της επίθεσης του κεφαλαίου, σε μια εποχή που η σαπίλα του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού ξεχειλίζει από παντού, σε μια περίοδο που νέες αυταπάτες έρχονται να θολώσουν και να μπερδέψουν τα μυαλά των εργατών, είναι σημαντικό που το ΠΑΜΕ όχι μόνο διατηρεί, αλλά και αυξάνει τις δυνάμεις του στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Φυσικά, δεν έχουμε αυταπάτες. Ο πόλεμος για το ποια γραμμή θα επικρατήσει στο κίνημα οξύνεται: Η γραμμή της ταξικής πάλης ή του συμβιβασμού και της ταξικής συμφιλίωσης με το κεφάλαιο; Οι βάσεις έχουν μπει. Έχουμε την πείρα και τις δυνάμεις να δώσουμε με επιτυχία τις μάχες που είναι μπροστά μας.
-- Στην ίδια ανακοίνωση, γράφεται ότι «η ανασύνταξη και η ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος δεν αποτελούν σύνθημα, δεν μπορούν να εγκλωβιστούν σε παιχνίδια κυβερνητικών εναλλαγών». Σε ποιες δυνάμεις αναφέρεστε και τι περιεχόμενο δίνει στην ανασύνταξη του κινήματος το ΠΑΜΕ;
-- Εμείς ξεκινάμε από το εξής: Υπάρχουν οι δυνατότητες στην εποχή μας, υπάρχει ο πλούτος για να ζήσουν οι εργαζόμενοι καλύτερα, να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες τους. Δεν συμβιβαζόμαστε με τη λογική των «δυνατοτήτων της οικονομίας», της «ανταγωνιστικότητας». Τα παιδιά μας δε θα ζήσουν την κόλαση στην οποία μας οδηγούν οι καπιταλιστές και η ανάκαμψη της κερδοφορίας τους. Υπάρχει εναλλακτική λύση και προοπτική, υπάρχει άλλος δρόμος ανάπτυξης, όπου κριτήριο θα είναι η ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.
Άλλες δυνάμεις, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι δυνάμεις του συνδικαλιστικό κίνημα, με τη νέα παράταξη που ίδρυσαν πρόσφατα, το ΜΕΤΑ, μας υπόσχονται τάχα καλύτερες μέρες με ένα άλλο μείγμα διαχείρισης, χωρίς να θίγεται η κυριαρχία και τα συμφέροντα των μονοπωλίων, χωρίς να αμφισβητείται η στρατηγική της ΕΕ, χωρίς σύγκρουση με τις αντιλαϊκές πολιτικές και την εργοδοσία. Σύμφωνα με αυτούς, όλα θα είναι ειδυλλιακά: Και η καπιταλιστική ιδιοκτησία θα παραμείνει άθικτη και τα κέρδη τους θα αυξάνονται και ταυτόχρονα ο λαός θα ζει καλύτερα και οι μισθοί θα ανεβαίνουν. Μυθιστορήματα για ρομαντικές πυργοδέσποινες...
Το θέμα είναι ότι αυτές οι αυταπάτες που καλλιεργούν ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΜΕΤΑ λειτουργούν ανασταλτικά στην προσπάθεια ανασύνταξης και αναζωογόνησης του κινήματος. Όταν καλούν τον κόσμο απλά και μόνο να ψηφίσει, να αλλάξει την κυβέρνηση και τα άλλα θα τα λύσει μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, ενισχύουν τη λογική της ανάθεσης. Είναι σαν να κατεβάζεις διακόπτες, να μπαίνει «στοπ» στην ανάπτυξη αγώνων.
Οι ψευδαισθήσεις αυτές είναι επιζήμιες, αδυνατίζουν την αντίσταση, οδηγούν στο χάσιμο χρόνου για τη λαϊκή αντεπίθεση. Πρέπει να απορριφθούν. Αντίθετα, χρειάζεται να ανεβαίνει σταθερά ο βαθμός οργάνωσης της εργατικής τάξης, να μπαίνουν οι νέοι, οι γυναίκες, οι άνεργοι, οι μετανάστες στη συλλογική δράση και στον αγώνα.
-- Με την ίδρυσή του, το ΠΑΜΕ δέχτηκε λυσσαλέα επίθεση. Τι έχει αλλάξει από τότε μέχρι σήμερα στη στάση των άλλων συνδικαλιστικών δυνάμεων απέναντι στο ΠΑΜΕ;
-- Το ΠΑΜΕ και οι δυνάμεις του στους χώρους δουλειάς αντιμετώπισαν απειλές, τρομοκρατία, βρώμικες επιθέσεις, απολύσεις. Από την πρώτη στιγμή, τα βασικά στηρίγματα του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ επιτέθηκαν στο ΠΑΜΕ, με συμπαραστάτη την παράταξη του ΣΥΝ - ΣΥΡΙΖΑ, την «Αυτόνομη Παρέμβαση». Η κύρια κατηγορία ήταν ότι το ΠΑΜΕ «διασπά την ενότητα».
Αυτό γιατί τους χαλάσαμε το παιχνίδι της «κοινωνικής συνοχής» και του «κοινωνικού διαλόγου». Εργοδοσία, κυβερνήσεις, συνδικαλιστικές παρατάξεις συμμάχησαν, πολέμησαν και πολεμούν το ΠΑΜΕ, που επιδιώκει την ενότητα των εργαζομένων με βάση το ταξικό τους συμφέρον. Κατηγορούν το ΠΑΜΕ ότι διασπά, αυτοί που ιδρύουν διασπαστικά σωματεία και Ομοσπονδίες για να αφαιρέσουν δυνάμεις από το ΠΑΜΕ. Ο κλάδος του φαρμάκου είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση, όχι όμως η μόνη.
Δε διστάζουν να συνεργαστούν με την εργοδοσία για να φτιάχνουν πλαστούς συσχετισμούς, όπως σε σωματεία σούπερ-μάρκετ στην Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων. Επίσης, είναι δεκάδες οι περιπτώσεις ομοσπονδιών, εργατικών κέντρων, σωματείων όπου ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και «Αυτόνομη Παρέμβαση» (ΜΕΤΑ) κατεβαίνουν σε κοινούς συνδυασμούς στις αρχαιρεσίες, με ένα και μοναδικό κριτήριο: Την αποδυνάμωση του ΠΑΜΕ.
-- Τι στόχους βάζει το ΠΑΜΕ μπροστά στην απεργία της Πρωτομαγιάς. Τι περιεχόμενο δίνει στον ταξικό γιορτασμό της;
-- Οι εκδηλώσεις για την Πρωτομαγιά μπορεί να αποτελέσουν βήμα στην προσπάθεια ανασύνταξης, για ένα ισχυρό εργατικό κίνημα απέναντι στο κεφάλαιο, στην ΕΕ, στις κυβερνήσεις και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου.
Μέχρι την 1η Μάη, επιδιώκουμε να γίνουν πλήθος εκδηλώσεων σε κλάδους και επιχειρήσεις, να είναι πιο μαζικές οι πρωτομαγιάτικες διαδηλώσεις των ταξικών δυνάμεων σε όλη τη χώρα. Να είναι πιο καλά οργανωμένη η συμμετοχή των σωματείων και των εργαζομένων από τους διάφορους κλάδους, να συμμετέχουν χιλιάδες άνεργοι, εργαζόμενοι από επιχειρήσεις που έκλεισαν, εργαζόμενοι σε διαθεσιμότητα, απλήρωτοι. Να είναι πιο μαζική, πιο δυναμική η παρουσία της νεολαίας, των γυναικών.
Σε ό,τι αφορά το περιεχόμενο, είναι σημαντικό να μην εγκλωβιστούν σε νέες αυταπάτες οι εργαζόμενοι, ότι τώρα μπήκαμε σε φάση ανάκαμψης και άρα τελειώνει η επίθεση του κεφαλαίου στο εργατικό εισόδημα και τα δικαιώματα. Το αντίθετο: Η ανάκαμψη και η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και της οικονομίας, απαιτούν ακόμα πιο βαθιά εκμετάλλευση των εργαζομένων. Η επιθετικότητα του κεφαλαίου δε θα κοπάσει στο ελάχιστο. Η ίδια η ΕΕ έχει ενιαία γραμμή και παίζει σημαντικό ρόλο στην αφαίρεση δικαιωμάτων των εργαζομένων προς όφελος των μονοπωλίων σε όλες τις χώρες της Ευρώπης.
Θέλουμε να αναδειχθεί το ιστορικό, ταξικό περιεχόμενο της 1ης Μάη. Το 8ωρο, η Ασφάλιση, οι Συλλογικές Συμβάσεις, τα δικαίωμα στην Υγεία, στην Παιδεία, το δικαίωμα στην απεργία κατακτήθηκαν με σκληρούς, πολλές φορές αιματηρούς αγώνες. Χιλιάδες πρωτοπόροι εργάτες σε όλο τον κόσμο και στη χώρα μας κρεμάστηκαν, εκτελέστηκαν, τουφεκίστηκαν στις πύλες των εργοστασίων, των ορυχείων για να κατακτηθούν αυτά τα δικαιώματα.
Είναι καθήκον μας να μη δεχτούμε σαν τετελεσμένα τη μείωση μισθών, συντάξεων, την αφαίρεση δικαιωμάτων στην Υγεία - Πρόνοια, τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων. Για αυτό οι ταξικές δυνάμεις, το ΠΑΜΕ παλεύουν για την αναζωογόνηση, τη μαζικοποίηση του εργατικού κινήματος. Για την απαλλαγή του από τις ξεπουλημένες ηγεσίες στη ΓΣΕΕ, την ΑΔΕΔΥ, στις ομοσπονδίες, την απαλλαγή από τον παλιό κυβερνητικό συνδικαλισμό και τον νέο που πάει να στηθεί με κορμό τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Το θέμα είναι ότι αυτές οι αυταπάτες που καλλιεργούν ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΜΕΤΑ λειτουργούν ανασταλτικά στην προσπάθεια ανασύνταξης και αναζωογόνησης του κινήματος. Όταν καλούν τον κόσμο απλά και μόνο να ψηφίσει, να αλλάξει την κυβέρνηση και τα άλλα θα τα λύσει μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, ενισχύουν τη λογική της ανάθεσης. Είναι σαν να κατεβάζεις διακόπτες, να μπαίνει «στοπ» στην ανάπτυξη αγώνων.
Οι ψευδαισθήσεις αυτές είναι επιζήμιες, αδυνατίζουν την αντίσταση, οδηγούν στο χάσιμο χρόνου για τη λαϊκή αντεπίθεση. Πρέπει να απορριφθούν. Αντίθετα, χρειάζεται να ανεβαίνει σταθερά ο βαθμός οργάνωσης της εργατικής τάξης, να μπαίνουν οι νέοι, οι γυναίκες, οι άνεργοι, οι μετανάστες στη συλλογική δράση και στον αγώνα.
-- Με την ίδρυσή του, το ΠΑΜΕ δέχτηκε λυσσαλέα επίθεση. Τι έχει αλλάξει από τότε μέχρι σήμερα στη στάση των άλλων συνδικαλιστικών δυνάμεων απέναντι στο ΠΑΜΕ;
-- Το ΠΑΜΕ και οι δυνάμεις του στους χώρους δουλειάς αντιμετώπισαν απειλές, τρομοκρατία, βρώμικες επιθέσεις, απολύσεις. Από την πρώτη στιγμή, τα βασικά στηρίγματα του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ επιτέθηκαν στο ΠΑΜΕ, με συμπαραστάτη την παράταξη του ΣΥΝ - ΣΥΡΙΖΑ, την «Αυτόνομη Παρέμβαση». Η κύρια κατηγορία ήταν ότι το ΠΑΜΕ «διασπά την ενότητα».
Αυτό γιατί τους χαλάσαμε το παιχνίδι της «κοινωνικής συνοχής» και του «κοινωνικού διαλόγου». Εργοδοσία, κυβερνήσεις, συνδικαλιστικές παρατάξεις συμμάχησαν, πολέμησαν και πολεμούν το ΠΑΜΕ, που επιδιώκει την ενότητα των εργαζομένων με βάση το ταξικό τους συμφέρον. Κατηγορούν το ΠΑΜΕ ότι διασπά, αυτοί που ιδρύουν διασπαστικά σωματεία και Ομοσπονδίες για να αφαιρέσουν δυνάμεις από το ΠΑΜΕ. Ο κλάδος του φαρμάκου είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση, όχι όμως η μόνη.
Δε διστάζουν να συνεργαστούν με την εργοδοσία για να φτιάχνουν πλαστούς συσχετισμούς, όπως σε σωματεία σούπερ-μάρκετ στην Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων. Επίσης, είναι δεκάδες οι περιπτώσεις ομοσπονδιών, εργατικών κέντρων, σωματείων όπου ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και «Αυτόνομη Παρέμβαση» (ΜΕΤΑ) κατεβαίνουν σε κοινούς συνδυασμούς στις αρχαιρεσίες, με ένα και μοναδικό κριτήριο: Την αποδυνάμωση του ΠΑΜΕ.
-- Τι στόχους βάζει το ΠΑΜΕ μπροστά στην απεργία της Πρωτομαγιάς. Τι περιεχόμενο δίνει στον ταξικό γιορτασμό της;
-- Οι εκδηλώσεις για την Πρωτομαγιά μπορεί να αποτελέσουν βήμα στην προσπάθεια ανασύνταξης, για ένα ισχυρό εργατικό κίνημα απέναντι στο κεφάλαιο, στην ΕΕ, στις κυβερνήσεις και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου.
Μέχρι την 1η Μάη, επιδιώκουμε να γίνουν πλήθος εκδηλώσεων σε κλάδους και επιχειρήσεις, να είναι πιο μαζικές οι πρωτομαγιάτικες διαδηλώσεις των ταξικών δυνάμεων σε όλη τη χώρα. Να είναι πιο καλά οργανωμένη η συμμετοχή των σωματείων και των εργαζομένων από τους διάφορους κλάδους, να συμμετέχουν χιλιάδες άνεργοι, εργαζόμενοι από επιχειρήσεις που έκλεισαν, εργαζόμενοι σε διαθεσιμότητα, απλήρωτοι. Να είναι πιο μαζική, πιο δυναμική η παρουσία της νεολαίας, των γυναικών.
Σε ό,τι αφορά το περιεχόμενο, είναι σημαντικό να μην εγκλωβιστούν σε νέες αυταπάτες οι εργαζόμενοι, ότι τώρα μπήκαμε σε φάση ανάκαμψης και άρα τελειώνει η επίθεση του κεφαλαίου στο εργατικό εισόδημα και τα δικαιώματα. Το αντίθετο: Η ανάκαμψη και η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και της οικονομίας, απαιτούν ακόμα πιο βαθιά εκμετάλλευση των εργαζομένων. Η επιθετικότητα του κεφαλαίου δε θα κοπάσει στο ελάχιστο. Η ίδια η ΕΕ έχει ενιαία γραμμή και παίζει σημαντικό ρόλο στην αφαίρεση δικαιωμάτων των εργαζομένων προς όφελος των μονοπωλίων σε όλες τις χώρες της Ευρώπης.
Θέλουμε να αναδειχθεί το ιστορικό, ταξικό περιεχόμενο της 1ης Μάη. Το 8ωρο, η Ασφάλιση, οι Συλλογικές Συμβάσεις, τα δικαίωμα στην Υγεία, στην Παιδεία, το δικαίωμα στην απεργία κατακτήθηκαν με σκληρούς, πολλές φορές αιματηρούς αγώνες. Χιλιάδες πρωτοπόροι εργάτες σε όλο τον κόσμο και στη χώρα μας κρεμάστηκαν, εκτελέστηκαν, τουφεκίστηκαν στις πύλες των εργοστασίων, των ορυχείων για να κατακτηθούν αυτά τα δικαιώματα.
Είναι καθήκον μας να μη δεχτούμε σαν τετελεσμένα τη μείωση μισθών, συντάξεων, την αφαίρεση δικαιωμάτων στην Υγεία - Πρόνοια, τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων. Για αυτό οι ταξικές δυνάμεις, το ΠΑΜΕ παλεύουν για την αναζωογόνηση, τη μαζικοποίηση του εργατικού κινήματος. Για την απαλλαγή του από τις ξεπουλημένες ηγεσίες στη ΓΣΕΕ, την ΑΔΕΔΥ, στις ομοσπονδίες, την απαλλαγή από τον παλιό κυβερνητικό συνδικαλισμό και τον νέο που πάει να στηθεί με κορμό τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Π.
από εφημ. "Ριζοσπάστης"
