Το θέμα είναι ένα και μοναδικό. Η πρόταση της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προς τους δανειστές είναι άκρως αντιλαϊκή και αντεργατική. Και δεν είναι δυνατόν ο λαός, που έχει υποστεί τεράστιες απώλειες και έχει φτύσει αίμα εδώ και χρόνια, να καλείται να συναινέσει στη συνέχιση της σφαγής του. Δεν πρέπει να την «πατήσει» τόσο εύκολα από τα τερτίπια της συγκυβέρνησης και των δανειστών και να χρησιμοποιηθεί σαν μαριονέτα για να υλοποιηθούν σχέδια που τον καταδικάζουν.
Εξηγούμαστε:
Από το βράδυ της Τετάρτης, η συζήτηση έχει στραφεί στο εξής: Οι απαιτήσεις των δανειστών προκαλούν σοκ και δεν μπορούν να γίνουν δεκτές. Αντίθετα, προβλήθηκε η πρόταση της συγκυβέρνησης ως επώδυνη μεν αλλά καλύτερη από αυτήν των δανειστών, αν και αποτελεί υποχώρηση από τις προεκλογικές δεσμεύσεις. Τίθεται, λοιπόν, το εξής δίλημμα στο λαό: Ποιο είναι καλύτερο από τα δύο; Τι προτιμάτε; Το σοκ των δανειστών ή την επώδυνη πρόταση της συγκυβέρνησης; Κι έτσι αρχίζει να ξεδιπλώνεται ένα εντελώς «ψεύτικο», και ξένο προς τα συμφέροντα του λαού, δίλημμα. Γιατί όποιο απ' τα δύο κείμενα υιοθετηθεί, ο λαός θα βγει χαμένος. Στόχος τους να κατευθύνουν το λαό να στοιχηθεί πίσω από ένα σχέδιο που είναι καραμπινάτα αντιλαϊκό.
Αν διαβάσει κανείς προσεκτικά το κείμενο της συγκυβέρνησης και το κείμενο που διέρρευσε ως κείμενο των δανειστών, θα παρατηρήσει ορισμένα ενδιαφέροντα στοιχεία. Τα δύο κείμενα έχουν μεγάλες ομοιότητες. Για παράδειγμα: Την ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων που οδηγεί σε μειώσεις σε συντάξεις, τη διατήρηση του ΕΝΦΙΑ και όλων των αντιλαϊκών νόμων που έχουν προκύψει από τη στρατηγική της ΕΕ και τα μνημόνια, τη σωρεία ιδιωτικοποιήσεων, την αύξηση του ΦΠΑ στα τρόφιμα και σε άλλα είδη, την παραπομπή στο μέλλον για τα Εργασιακά τα περιέχουν όλα και οι δύο προτάσεις. Εάν κάποιος σταθεί σε όσα έχουν διαρρεύσει ως απαιτήσεις των δανειστών, θα δεχτεί ότι όλα τα παραπάνω που αναφέραμε και είναι άκρως αντιλαϊκά, αντεργατικά, είναι περισσότερο ανεκτά, αφού «γλιτώνουμε τα χειρότερα». Την ίδια, όμως, στιγμή που θα καλούν το λαό να πανηγυρίσει για την κάπως καλύτερη συμφωνία, θα συνεχίζονται να υλοποιούνται μνημόνια, θα τίθενται οι βάσεις για νέες ανατροπές στο μέλλον, θα εγκαταλείπεται και η τελευταία σκέψη για ανάκτηση απωλειών. Ταυτόχρονα, για το ίδιο ακριβώς θέμα θα πανηγυρίζουν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι και οι δανειστές...
Ανεξάρτητα από την όποια τελική έκβαση αυτής της υπόθεσης, όλα όσα γίνονται τους τελευταίους μήνες είναι - από άποψη στρατηγικής - μια βρώμικη «επένδυση» για το μέλλον για τις αστικές κυβερνήσεις της χώρας, τα αστικά κόμματα, τους καπιταλιστές, την Ευρωπαϊκή Ένωση. Γιατί αυτό που επιχειρούν είναι να εμπεδώσει ο λαός το συμβιβασμό με το μικρότερο κακό. Να θεωρεί ως δεδομένο ότι οι απώλειές του θα συνεχιστούν και να νιώθει τυχερός που δε χάνει ακόμα περισσότερα, να αποδεχτεί ως μονόδρομο μια ζωή με ψίχουλα.
Ο λαός δεν πρέπει να στρατευτεί πίσω από σχέδια που τον καταδικάζουν. Αλλά να δει ξεκάθαρα ότι στο μέλλον που του ετοιμάζουν πρέπει να γυρίσει την πλάτη και να στρατευτεί στον αγώνα για την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών του. Άλλος χρόνος να μην πάει χαμένος. Τα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ την Πέμπτη 11 Ιούνη είναι ένας σταθμός για τα δίκια του λαού.
Εξηγούμαστε:
Από το βράδυ της Τετάρτης, η συζήτηση έχει στραφεί στο εξής: Οι απαιτήσεις των δανειστών προκαλούν σοκ και δεν μπορούν να γίνουν δεκτές. Αντίθετα, προβλήθηκε η πρόταση της συγκυβέρνησης ως επώδυνη μεν αλλά καλύτερη από αυτήν των δανειστών, αν και αποτελεί υποχώρηση από τις προεκλογικές δεσμεύσεις. Τίθεται, λοιπόν, το εξής δίλημμα στο λαό: Ποιο είναι καλύτερο από τα δύο; Τι προτιμάτε; Το σοκ των δανειστών ή την επώδυνη πρόταση της συγκυβέρνησης; Κι έτσι αρχίζει να ξεδιπλώνεται ένα εντελώς «ψεύτικο», και ξένο προς τα συμφέροντα του λαού, δίλημμα. Γιατί όποιο απ' τα δύο κείμενα υιοθετηθεί, ο λαός θα βγει χαμένος. Στόχος τους να κατευθύνουν το λαό να στοιχηθεί πίσω από ένα σχέδιο που είναι καραμπινάτα αντιλαϊκό.
Αν διαβάσει κανείς προσεκτικά το κείμενο της συγκυβέρνησης και το κείμενο που διέρρευσε ως κείμενο των δανειστών, θα παρατηρήσει ορισμένα ενδιαφέροντα στοιχεία. Τα δύο κείμενα έχουν μεγάλες ομοιότητες. Για παράδειγμα: Την ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων που οδηγεί σε μειώσεις σε συντάξεις, τη διατήρηση του ΕΝΦΙΑ και όλων των αντιλαϊκών νόμων που έχουν προκύψει από τη στρατηγική της ΕΕ και τα μνημόνια, τη σωρεία ιδιωτικοποιήσεων, την αύξηση του ΦΠΑ στα τρόφιμα και σε άλλα είδη, την παραπομπή στο μέλλον για τα Εργασιακά τα περιέχουν όλα και οι δύο προτάσεις. Εάν κάποιος σταθεί σε όσα έχουν διαρρεύσει ως απαιτήσεις των δανειστών, θα δεχτεί ότι όλα τα παραπάνω που αναφέραμε και είναι άκρως αντιλαϊκά, αντεργατικά, είναι περισσότερο ανεκτά, αφού «γλιτώνουμε τα χειρότερα». Την ίδια, όμως, στιγμή που θα καλούν το λαό να πανηγυρίσει για την κάπως καλύτερη συμφωνία, θα συνεχίζονται να υλοποιούνται μνημόνια, θα τίθενται οι βάσεις για νέες ανατροπές στο μέλλον, θα εγκαταλείπεται και η τελευταία σκέψη για ανάκτηση απωλειών. Ταυτόχρονα, για το ίδιο ακριβώς θέμα θα πανηγυρίζουν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι και οι δανειστές...
Ανεξάρτητα από την όποια τελική έκβαση αυτής της υπόθεσης, όλα όσα γίνονται τους τελευταίους μήνες είναι - από άποψη στρατηγικής - μια βρώμικη «επένδυση» για το μέλλον για τις αστικές κυβερνήσεις της χώρας, τα αστικά κόμματα, τους καπιταλιστές, την Ευρωπαϊκή Ένωση. Γιατί αυτό που επιχειρούν είναι να εμπεδώσει ο λαός το συμβιβασμό με το μικρότερο κακό. Να θεωρεί ως δεδομένο ότι οι απώλειές του θα συνεχιστούν και να νιώθει τυχερός που δε χάνει ακόμα περισσότερα, να αποδεχτεί ως μονόδρομο μια ζωή με ψίχουλα.
Ο λαός δεν πρέπει να στρατευτεί πίσω από σχέδια που τον καταδικάζουν. Αλλά να δει ξεκάθαρα ότι στο μέλλον που του ετοιμάζουν πρέπει να γυρίσει την πλάτη και να στρατευτεί στον αγώνα για την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών του. Άλλος χρόνος να μην πάει χαμένος. Τα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ την Πέμπτη 11 Ιούνη είναι ένας σταθμός για τα δίκια του λαού.
