Πριν από μια περίπου βδομάδα, στην κοινή τους δήλωση, Τσίπρας και Γιούνκερ έλεγαν για το Ασφαλιστικό: «Ιδιαίτερη μνεία έγινε στη σημασία των μεταρρυθμίσεων για εκσυγχρονισμό του συνταξιοδοτικού συστήματος, ούτως ώστε να καταστεί δίκαιο, δημοσιονομικά βιώσιμο και αποτελεσματικό (...)».
Προχτές, ήρθε η απόφαση του Συμβουλίου των υπουργών Οικονομικών της ΕΕ, που έλεγε: «Χρειάζονται περαιτέρω βήματα που πρέπει να γίνουν από τα κράτη - μέλη, αν και σε διαφορετικό βαθμό, για την αύξηση της πραγματικής ηλικίας συνταξιοδότησης, συμπεριλαμβανομένης της αποφυγής της πρόωρης εξόδου από την αγορά εργασίας, και με τη σύνδεση της ηλικίας συνταξιοδότησης ή συντάξεων με το προσδόκιμο ζωής».
Ολα αυτά, με στόχο να περιοριστεί η αύξηση των δαπανών για τις συντάξεις, να γίνει, δηλαδή, «βιώσιμο» το σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης, όπως δεσμεύτηκε και ο Αλ. Τσίπρας στην κοινή δήλωση με τον Γιούνκερ.
Σημειωτέον, την απόφαση αυτή του ΕΚΟΦΙΝ συνυπογράφει και ο υπουργός Οικονομικών της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, η οποία κατά τ' άλλα «σκίζει τα ρούχα της» ότι δεν πρόκειται να μειώσει άλλο τις συντάξεις και να αυξήσει παραπέρα τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης!
Απ' όλα τα παραπάνω, γίνεται φανερό ότι η πορεία του ασφαλιστικού συστήματος στην Ελλάδα, και γενικότερα στην ΕΕ, είναι δρομολογημένη, ανεξάρτητα από τις προσπάθειες της κυβέρνησης να θολώσει τα νερά σε ό,τι αφορά τις πραγματικές της προθέσεις.
Αυτό που την καθορίζει, είναι οι στρατηγικές επιδιώξεις του κεφαλαίου για μείωση του λεγόμενου «μη μισθολογικού κόστους» και, βέβαια, για την εξοικονόμηση κονδυλίων από το δημόσιο κορβανά, που «σπαταλιούνται» σε παροχές και συντάξεις, ενώ θα μπορούσαν να γίνουν προνόμια και επιδοτήσεις για τους επιχειρηματικούς ομίλους.
Για να δικαιολογήσουν τις ανατροπές που έγιναν και τις άλλες που με βεβαιότητα θα επιχειρηθούν στο άμεσο μέλλον, το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του επικαλούνται τα «άσχημα» οικονομικά των ασφαλιστικών ταμείων και του κράτους.
Αυτό που δε λένε, είναι ότι οι ασφαλισμένοι και οι συνταξιούχοι καμιά ευθύνη δεν έχουν για την οικονομική κατάσταση των Ταμείων και για τα δημοσιονομικά του κράτους. Οτι αυτοί που βούλιαξαν τα Ταμεία και προκάλεσαν τα κρατικά χρέη είναι το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του. Επομένως, αυτοί πρέπει να πληρώσουν.
Τώρα, εκβιάζουν για νέες ανατροπές, με το επιχείρημα ότι μεγαλώνει η ψαλίδα ανάμεσα στους συνταξιούχους και στους εργαζόμενους, λόγω του δημογραφικού και της αύξησης στο προσδόκιμο της ζωής.
Μάλιστα, το ΕΚΟΦΙΝ καλεί την Κομισιόν να φροντίσει για την τακτική και σε βάθος εκτίμηση της «βιωσιμότητας» των δημόσιων οικονομικών, την ανάλυση των επιπτώσεων από τη «γήρανση του πληθυσμού» σε συνεργασία με τις στατιστικές υπηρεσίες, προκειμένου να προσαρμόζεται έγκαιρα το σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης στα δημογραφικά δεδομένα.
Με τέτοια επιχειρήματα, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ σκοπεύει να συνεχίσει το «ξήλωμα του πουλόβερ», με την κατάργηση των ασφαλιστικών/συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων για ορισμένες κατηγορίες ασφαλισμένων που δεν έχουν πιάσει ακόμα πάτο. Ετσι ερμηνεύεται στη γλώσσα τους το «δίκαιο» σύστημα: Εξίσωση όλων προς τα κάτω.
Για το λαό δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο. Ο αγώνας για το εμπόδισμα των νέων μέτρων είναι επιτακτικός και αναγκαίος. Η αποτελεσματικότητα αυτού του αγώνα εξαρτάται από το κατά πόσο θα ενισχύονται τα χαρακτηριστικά της σύγκρουσης με την εργοδοσία, την εξουσία των μονοπωλίων και την ΕΕ, με αίτημα την ανάκτηση των απωλειών και τη διεύρυνση των κοινωνικο- ασφαλιστικών δικαιωμάτων, με κριτήριο τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες σε Υγεία, Πρόνοια και σύνταξη.
Προχτές, ήρθε η απόφαση του Συμβουλίου των υπουργών Οικονομικών της ΕΕ, που έλεγε: «Χρειάζονται περαιτέρω βήματα που πρέπει να γίνουν από τα κράτη - μέλη, αν και σε διαφορετικό βαθμό, για την αύξηση της πραγματικής ηλικίας συνταξιοδότησης, συμπεριλαμβανομένης της αποφυγής της πρόωρης εξόδου από την αγορά εργασίας, και με τη σύνδεση της ηλικίας συνταξιοδότησης ή συντάξεων με το προσδόκιμο ζωής».
Ολα αυτά, με στόχο να περιοριστεί η αύξηση των δαπανών για τις συντάξεις, να γίνει, δηλαδή, «βιώσιμο» το σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης, όπως δεσμεύτηκε και ο Αλ. Τσίπρας στην κοινή δήλωση με τον Γιούνκερ.
Σημειωτέον, την απόφαση αυτή του ΕΚΟΦΙΝ συνυπογράφει και ο υπουργός Οικονομικών της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, η οποία κατά τ' άλλα «σκίζει τα ρούχα της» ότι δεν πρόκειται να μειώσει άλλο τις συντάξεις και να αυξήσει παραπέρα τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης!
Απ' όλα τα παραπάνω, γίνεται φανερό ότι η πορεία του ασφαλιστικού συστήματος στην Ελλάδα, και γενικότερα στην ΕΕ, είναι δρομολογημένη, ανεξάρτητα από τις προσπάθειες της κυβέρνησης να θολώσει τα νερά σε ό,τι αφορά τις πραγματικές της προθέσεις.
Αυτό που την καθορίζει, είναι οι στρατηγικές επιδιώξεις του κεφαλαίου για μείωση του λεγόμενου «μη μισθολογικού κόστους» και, βέβαια, για την εξοικονόμηση κονδυλίων από το δημόσιο κορβανά, που «σπαταλιούνται» σε παροχές και συντάξεις, ενώ θα μπορούσαν να γίνουν προνόμια και επιδοτήσεις για τους επιχειρηματικούς ομίλους.
Για να δικαιολογήσουν τις ανατροπές που έγιναν και τις άλλες που με βεβαιότητα θα επιχειρηθούν στο άμεσο μέλλον, το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του επικαλούνται τα «άσχημα» οικονομικά των ασφαλιστικών ταμείων και του κράτους.
Αυτό που δε λένε, είναι ότι οι ασφαλισμένοι και οι συνταξιούχοι καμιά ευθύνη δεν έχουν για την οικονομική κατάσταση των Ταμείων και για τα δημοσιονομικά του κράτους. Οτι αυτοί που βούλιαξαν τα Ταμεία και προκάλεσαν τα κρατικά χρέη είναι το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του. Επομένως, αυτοί πρέπει να πληρώσουν.
Τώρα, εκβιάζουν για νέες ανατροπές, με το επιχείρημα ότι μεγαλώνει η ψαλίδα ανάμεσα στους συνταξιούχους και στους εργαζόμενους, λόγω του δημογραφικού και της αύξησης στο προσδόκιμο της ζωής.
Μάλιστα, το ΕΚΟΦΙΝ καλεί την Κομισιόν να φροντίσει για την τακτική και σε βάθος εκτίμηση της «βιωσιμότητας» των δημόσιων οικονομικών, την ανάλυση των επιπτώσεων από τη «γήρανση του πληθυσμού» σε συνεργασία με τις στατιστικές υπηρεσίες, προκειμένου να προσαρμόζεται έγκαιρα το σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης στα δημογραφικά δεδομένα.
Με τέτοια επιχειρήματα, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ σκοπεύει να συνεχίσει το «ξήλωμα του πουλόβερ», με την κατάργηση των ασφαλιστικών/συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων για ορισμένες κατηγορίες ασφαλισμένων που δεν έχουν πιάσει ακόμα πάτο. Ετσι ερμηνεύεται στη γλώσσα τους το «δίκαιο» σύστημα: Εξίσωση όλων προς τα κάτω.
Για το λαό δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο. Ο αγώνας για το εμπόδισμα των νέων μέτρων είναι επιτακτικός και αναγκαίος. Η αποτελεσματικότητα αυτού του αγώνα εξαρτάται από το κατά πόσο θα ενισχύονται τα χαρακτηριστικά της σύγκρουσης με την εργοδοσία, την εξουσία των μονοπωλίων και την ΕΕ, με αίτημα την ανάκτηση των απωλειών και τη διεύρυνση των κοινωνικο- ασφαλιστικών δικαιωμάτων, με κριτήριο τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες σε Υγεία, Πρόνοια και σύνταξη.
