Ενωμένος αγώνας
όλων των δημοσίων υπαλλήλων!
Μόνο έτσι θα εμποδίσουμε την αντιλαϊκή αξιολόγηση!
· Όπως ακυρώσαμε τον νόμο Μητσοτάκη και βασικές
πλευρές του νόμου Βερναρδάκη, έτσι μπορούμε να ακυρώσουμε και την τροπολογία
Γεροβασίλη.
·
Οργάνωση, εστίες αγώνα παντού, σε κάθε
υπηρεσία σε κάθε οργανισμό!
·
Το κάθε Διοικητικό Συμβούλιο, το κάθε
σωματείο πρέπει να πάρει τις ευθύνες του. Όλα τα σωματεία από κοινού στον
ενιαίο αγώνα ενάντια στο σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής κυβέρνησης – κεφαλαίου
– Ε.Ε. Κανένας μόνος του! Αγώνας μαζικός, συλλογικός!
·
Συνεχίζουμε με “αποχή από κάθε διαδικασία της
αξιολόγησης σε όλα τα επίπεδα”, πιο δυνατά πιο αποφασιστικά.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
1. ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ – ΝΔ ψήφισαν χέρι
– χέρι την αντιδραστική τροπολογία Γεροβασίλη
για την «αξιολόγηση» των δημοσίων υπαλλήλων. Ψήφισαν και συμφώνησαν από κοινού
ότι η «αξιολόγηση» θα πρέπει να γίνει με βάση το αντιλαϊκό περιεχόμενο του
νόμου Βερναδάκη (ν. 4369/2016).
Με βάση την τροπολογία, καλούνται
προϊστάμενοι και διευθυντές να αξιολογήσουν τους δημόσιους υπαλλήλους με
κριτήρια τη λεγόμενη στοχοθεσία, τους αντιλαϊκούς σχεδιασμούς για το δημόσιο
(ιδιωτικοποιήσεις, επιχειρηματική λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών κ.ά.), τη
συμπεριφορά των δημοσίων υπαλλήλων «εντός κι εκτός υπηρεσίας», την πίστη στους
αντιλαϊκούς νόμους του κράτους, τη σύνδεση της «αξιολόγησης» με την περικοπή
του μισθού και τις απολύσεις (βλ. ν. 4354/2015 και ν. 4369/2016).
Αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά ότι παρά τις
«κοκορομαχίες», ανάμεσα στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, τη ΝΔ και τα άλλα κόμματα
του κεφαλαίου και της ΕΕ, από κοινού δυναμώνουν την επίθεση ενάντια στους
εργαζόμενους, οικοδομούν έναν δημόσιο τομέα, ένα κράτος, πιο εχθρικό απέναντι
στα λαϊκά δικαιώματα και το λαϊκό κίνημα. Την ίδια στιγμή από κοινού διαλύουν ό,τι
απέμεινε από τον κοινωνικό χαρακτήρα των υπηρεσιών και από κοινού συκοφαντούν
τους δημοσίους υπαλλήλους ως υπεύθυνους για τις δικές τους διαχρονικές ευθύνες.
Συνάδελφοι, ως δημόσιοι υπάλληλοι οφείλουμε
να αντισταθούμε. Να γυρίσουμε την πλάτη, τόσο στον ΣΥΡΙΖΑ και στη ΝΔ όσο και στις
συνδικαλιστικές ηγεσίες που στηρίζουν την αξιολόγηση. Σε κοινό αγώνα με τα άλλα
λαϊκά στρώματα, τώρα είναι ανάγκη να δυναμώσουμε την πάλη ενάντια στο σύνολο
της αντιλαϊκής πολιτικής, για ριζικές αλλαγές προς όφελος όλων των εργαζομένων.
2. Ποια είναι τα
κριτήρια, το περιεχόμενο της “αξιολόγησης” και η λεγόμενη στοχοθεσία;
Το κρίσιμο ερώτημα
είναι “ποιος αξιολογεί ποιόν, με ποια κριτήρια και για ποιον σκοπό”. Απαντάμε:
Αξιολογεί το Μαύρο Μέτωπο κυβέρνησης – κεφαλαίου – Ε.Ε. και των κομμάτων της με
σκοπό να μην αφήσουν τίποτα όρθιο. Με δυο λόγια, θα αξιολογείται ως
άριστος ή ικανός όποιος θα βάζει πλάτη στους αντιλαϊκούς σχεδιασμούς της
κυβέρνησης, όποιος αποδέχεται το χαράτσωμα του λαού μας.
Με
την τροπολογία Γεροβασίλη η κυβέρνηση επιδιώκει να περάσει ό,τι δεν κατάφεραν
οι προηγούμενες κυβερνήσεις
Το τι αξιολόγηση
έχουν στο μυαλό τους να κάνουν, φαίνεται κι απ’ το γεγονός ότι τα πρώτα στελέχη
της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, όπως και του ΣΥΡΙΖΑ, δεν περνάει ούτε μια μέρα που να μην
καθυβρίζουν, να μη συκοφαντούν συλλήβδην τους δημοσίους υπαλλήλους ως
τεμπέληδες και κοπανατζήδες. Εμφανίζουν τους εργαζόμενους ως υπεύθυνους για τα
χάλια των δημόσιων υπηρεσιών, αποσκοπώντας έτσι να κρύψουν τους πραγματικούς
υπαίτιους και το γεγονός ότι στο βαθμό που υπάρχουν τέτοια φαινόμενα τα
υπέθαλπαν διαχρονικά οι εκάστοτε κυβερνήσεις γιατί το χρειαζόντουσαν.
Για τη λεγόμενη στοχοθεσία
Πρόκειται για μετρήσιμους στόχους,
για νόρμες που στην πραγματικότητα θα επιβάλλουν οι προϊστάμενοι, οι διευθυντές
στους εργαζόμενους ενός τμήματος, μιας υπηρεσίας. Ο βαθμός επίτευξης των στόχων
θα αποτελεί κριτήριο αξιολόγησης για τους εργαζόμενους.
Η λεγόμενη στοχοθεσία δεν είναι
τίποτε άλλο από την εξειδίκευση της πολιτικής, της επιχειρηματικότητας, των
ιδιωτικοποιήσεων, της ανταγωνιστικότητας στο επίπεδο μιας υπηρεσίας, ενός
τμήματος, ενός οργανισμού.
«Παράδειγμα 1ο: Οι εργαζόμενοι της Διεύθυνσης
Οικονομικών Ελέγχων και Επιθεώρησης του Υπουργείου Γεωργίας κάνουν περίπου 50
βασικούς ελέγχους το χρόνο και άλλους 200 συμπληρωματικούς. Σήμερα, τη στιγμή
που οι εργαζόμενοι από 11 έμειναν 2, πρέπει να κάνουν τους ίδιους ή και
περισσότερους ελέγχους! Μιλάμε δηλαδή για ξεζούμισμα, υπερεντατικοποίηση, για
μεθόδευση κλεισίματος της υπηρεσίας. Αυτή είναι η στοχοθεσία.
Παράδειγμα 2: Δέκα εργαζόμενοι καθαριότητας ενός
δήμου καθάριζαν μια συνοικία. Σήμερα σε συνθήκες υποστελέχωσης των υπηρεσιών
και μνημονιακών δεσμεύσεων στη συγκεκριμένη υπηρεσία του δήμου έμειναν 3
εργαζόμενοι για την ίδια δουλειά. Έχουμε λοιπόν 3 εργαζόμενους που θα βγάλουν
τη δουλειά των 10 και θα αξιολογούνται κι από πάνω ως ανεπαρκείς. Ταυτόχρονα η
υπηρεσία θα κρίνεται ακατάλληλη και θα περνάει σε ιδιώτες, σε επιχειρηματίες –
εργολάβους με τις γνωστές συνθήκες εργασίας.
Είναι ή δεν είναι εξοργιστικό;
Παράδειγμα 3ο: Το προσωπικό ενός νοσοκομείου θα
αξιολογηθεί με το κατά πόσο θα αυξηθούν τα έσοδα του νοσοκομείου από τα νοσήλια
και από τους ασθενείς (πελάτες) των ιδιωτικών απογευματινών ιατρείων, από το
πόσα γενόσημα φάρμακα θα συνταγογραφούν, ενώ οι τεχνολόγοι από το πόσες μαστογραφίες,
ακτινογραφίες κ.ά. θα κάνουν τη μέρα. Να πώς η στοχοθεσία θα υπηρετεί την
επιχειρηματική λειτουργία των νοσοκομείων και τη μετατροπή της Υγείας σε ακριβό
εμπόρευμα. Έχει ή δεν έχει λοιπόν αντιλαϊκό χαρακτήρα η αξιολόγηση και η
στοχοθεσία;
Παράδειγμα 4ο: Σε μια αρχαιολογική υπηρεσία, σε ένα αρχαιολογικό έργο, ένας υπάλληλος ή
προϊστάμενος ή διευθυντής θα αξιολογείται ως ικανός – άριστος αυτός που θα
κάνει τα «στραβά μάτια», αυτός που θα «τρέχει» τις ανασκαφές, αυτός που θα
ολοκληρώνει το έργο «στην ώρα του», βρίσκουν δεν βρίσκουν οι μπουλντόζες του
ιδιώτη εργολάβου…«αρχαιολογικά ευρήματα»!
3. Η βαθύτερη στόχευση της αξιολόγησης
Η λεγόμενη αξιολόγηση δεν έχει καμία σχέση
με την ανάγκη επιστημονικής, τεχνικής, επαγγελματικής στήριξης των δημοσίων
υπαλλήλων, ώστε οι ίδιοι και οι δημόσιες υπηρεσίες να γίνουν καλύτερες,
σύγχρονες, πιο ποιοτικές στην παροχή αναβαθμισμένων κοινωνικών υπηρεσιών για τα
λαϊκά στρώματα. Δεν έχει ως σκοπό την ικανοποίηση των διευρυμένων λαϊκών
αναγκών, την παροχή ποιοτικών υπηρεσιών ή την εξάλειψη των αιτιών που οδηγούν
στην υποβάθμιση αυτών των υπηρεσιών.
Το κύριο είναι αυτό: Η λεγόμενη αξιολόγηση συνδέεται με το χαρακτήρα του κράτους και της
δημόσιας διοίκησης. Με το «βούρδουλα» και τη βία της αξιολόγησης, συνολικά
με τις αναδιαρθρώσεις στο Δημόσιο στοχεύουν σε ένα κράτος ακόμα πιο ταξικό, πιο
αυταρχικό, ακόμα πιο εχθρικό απέναντι στους δημοσίους υπαλλήλους, το λαϊκό
κίνημα και ταυτόχρονα ένα κράτος που θα υπηρετεί πιο αποτελεσματικά τη
στρατηγική της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων.
Στοχεύουν στην προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων,
στην ενίσχυση της επιχειρηματικής λειτουργίας στα Νοσοκομεία, στα σχολεία, στα
Πανεπιστήμια, γενικότερα στις υπηρεσίες του Δημόσιου Τομέα.
4.
Η θέση μας για την «αξιολόγηση»
Η θέση και η στάση μας απέναντι στην
αξιολόγηση έχει να κάνει με το περιεχόμενο και τους σκοπούς που αυτή υπηρετεί. Είμαστε
ενάντια στο συγκεκριμένο περιεχόμενο της «αξιολόγησης», τους σκοπούς και τις
επιδιώξεις που προωθεί το ταξικό κράτος μέσω αυτής.
Ως ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα δε
συμβιβαστήκαμε και πολύ περισσότερο δεν επιβραβεύσαμε την τεμπελιά, τη ρεμούλα
και την κοπάνα. Ποτέ δε διαμορφώσαμε θέση που να λέει ότι είμαστε ενάντια σε
κάθε έλεγχο στα εργασιακά καθήκοντα κάθε υπαλλήλου. Όπως, επίσης, δε θεωρούμε
ότι φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι για τα προβλήματα στις δημόσιες υπηρεσίες. Για
τα προβλήματα απόδοσης στην εργασία κάποιων δημοσίων υπαλλήλων υπάρχει το
αντίστοιχο θεσμικό – νομικό πλαίσιο, με το οποίο μπορούν ν’ αντιμετωπιστούν.
Εμείς επιβραβεύουμε όλους εκείνους τους
συναδέλφους, τους νοσηλευτές και τους γιατρούς που κόντρα σε κάθε δυσκολία
είναι δίπλα στους ασθενείς τους, επιβραβεύουμε τον δάσκαλο, τον παιδαγωγό που
δίνει τη μάχη, κόντρα στις μεγάλες ταξικές ανισότητες, να μορφωθούν όλα τα
παιδιά.
5.Για
τη στάση της ΑΔΕΔΥ και κάποιων Ομοσπονδιών του δημοσίου στο ζήτημα της
αξιολόγησης
Θεωρούμε ότι όλοι οι συνάδελφοι, όλοι οι
δημόσιοι υπάλληλοι πρέπει να ενημερωθούν και να γνωρίζουν το εξής: Η αντιδραστική αξιολόγηση με βάση τη
στοχοθεσία είναι μια απαράδεκτη πρόταση της ΑΔΕΔΥ, της ΠΟΕ – ΟΤΑ και του
Διοικητικού Επιμελητήριου προς την κυβέρνηση (Μάης 2014).
Αυτές οι συνδικαλιστικές ηγεσίες, στο
όνομα μιας «καλής αξιολόγησης», λειτούργησαν ως λαγός για την κυβέρνηση του
ΣΥΡΙΖΑ. Μιλούν για μια «καλή αξιολόγηση», ό,τι ακριβώς λέει και η κυβέρνηση.
Καλλιεργούν αυταπάτες πως στο πλαίσιο της γενικότερης αντιλαϊκής πολιτικής του
σημερινού ταξικού αυταρχικού κράτους μπορεί να υπάρξει «φιλολαϊκή αξιολόγηση».
ΔΑΚΕ,
ΠΑΣΚΕ, ΑΡΚΙ/ΣΥΡΙΖΑ, έχουν στηρίξει όλες τις αντιδραστικές αλλαγές, είναι
υπέρ της επιχειρηματικής λειτουργίας του δημόσιου τομέα, της παράδοσης
κοινωνικών υπηρεσιών σε ιδιώτες. Είναι οι παρατάξεις των κομμάτων που ψήφισαν
όλα τα μνημόνια. Οι παρατάξεις αυτές,
του παλιού και νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού, είναι υπέρ της «αξιολόγησης».
Στην αρχή όλοι μαζί έλεγαν ότι «ο νόμος
Βερναρδάκη δεν έχει τιμωρητικό χαρακτήρα», αργότερα ότι «ο νόμος Βερναρδάκη
είναι καλύτερος από τον νόμο Μητσοτάκη». Έτσι όχι μόνο αθωώνουν την κυβέρνηση,
αλλά είναι και στην ίδια γραμμή με την κυβέρνηση.
Όλα αυτά όμως δεν τους εμποδίζουν, κάτω
και από την πίεση που δέχονται από σωματεία και Ομοσπονδίες, φραστικά
τουλάχιστον και στο επίπεδο των διακηρύξεων να διατυπώνουν θέση για
«μπλοκάρισμα της αξιολόγησης». Έτσι, η Ε.Ε. της ΑΔΕΔΥ έκανε την ανάγκη φιλοτιμία
και αποφάσισε «απεργία - αποχή όλων των δημοσίων υπαλλήλων από κάθε διαδικασία
αξιολόγησης και σε όλα τα επίπεδα».
6. Όλοι και όλες στον αγώνα ενάντια
στην αντιδραστική αξιολόγηση!
